Posłannictwo i imiona archaniołów

W tradycji Kościoła Katolickiego powszechnie wymieniane i czczone są imiona trzech archaniołów: Michała, Gabriela i Rafała.

 

Na posłannictwo pierwszego z trzech znanych nam archaniołów wskazuje samo jego imię - „Michał” - wywodzące się z języka hebrajskiego (Mika-el – dosł. „Któż jak Bóg”). Imię to stanowi bowiem zarazem zawołanie, które archanioł ten miał wypowiedzieć stając do walki z szatanem. Posłannictwem Archanioła Michała jest zatem walka o chwałę i cześć Najwyższego, na czele zastępów niebieskich, którymi dowodzi on w zmaganiach z duchami ciemności (Ap 12,7-9). Wcześniej już - na kartach Starego Testamentu - Archanioł Michał pojawia się jako „wielki książę” oraz opiekun dzieci narodu wybranego (Dn 12,1). Tradycja chrześcijańska funkcję tę odnosi także do założonego przez Chrystusa Kościoła, będącego nowym ludem wybranym – „nowym Izraelem”. Archanioł Michał ma również pojawić się w czasach ostatecznych jako ten, na którego głos umarli powstaną do życia.

 

 

 

 

 

Imię Archanioła Gabriela posiada rodowód hebrajski (Gabri-el) i znaczy tyle, co „moc Boża” bądź „wojownik Boży”, niekiedy zaś tłumaczone bywa przy pomocy obszerniejszego wyrażenia: „Bóg okazał się mocnym”. Teksty biblijne wskazują na fakt, że Archanioł Gabriel spełnia misje o szczególnej doniosłości. W Nowym Testamencie jako Boży Posłaniec zwiastuje Maryi poczęcie i narodziny Mesjasza (Łk 1, 26-38), wcześniej zaś zjawia się Zachariaszowi, zapowiadając przyjście na świat św. Jana Chrzciciela. Na kartach Starego Testamentu - w Księdze Daniela - Archanioł Gabriel występuje jako pośrednik objawienia oraz interpretator wizji dotyczących wyzwolenia i przyszłości Jerozolimy w czasach  mesjańskich (Dn 8,15-26; 9,20-27). Ze względu na fakt bycia przekazicielem ważnych wiadomości, w roku 1951 Archanioł Gabriel został także ogłoszony przez Piusa XII patronem telegrafu, telefonu, radia i telewizji .

 

 

 

Na posłannictwo Archanioła Rafała wskazuje jego imię pochodzące z języka greckiego (Rafa-el), z hebrajskiego (repa’el), które na polski przełożyć można jako „Bóg jest uzdrowieniem” czy „Bóg uleczył (zbawił)” bądź też „lekarstwo Boga”. Archanioł Rafał jako jedyny spośród archaniołów przedstawia się, że jest jednym z siedmiu aniołów stojących przed Majestatem Boga (Tb 12,15). Pojawia się w Biblii jako wysłannik Bożej Opatrzności, towarzysząc młodemu Tobiaszowi w niebezpiecznej i dalekiej drodze. Opiekuje się nim, radzi i chroni. Podpowiada jak zwalczyć złego ducha nękającego Sarę, córkę Raguela (Tb 6,8; 7,2-3) oraz jak uleczyć ojca ze ślepoty (Tb 6,9). Ostatecznie doprowadza swego podopiecznego z powrotem do domu. Archanioł Rafał w Piśmie Świętym pojawia się jedynie w Księdze Tobiasza. Ukazane w niej posłannictwo Archanioła owocowało na przestrzeni wieków żywą wiarą Kościoła w to, że Archanioł Rafał uzdrawia chorych, chroni podróżnych przed niebezpieczeństwami, wspomaga męczenników za wiarę, dodając im w czasie próby niezbędnych sił. Stąd też jest czczony jako patron aptekarzy, lekarzy, chorych, podróżujących, emigrantów, wędrowców i żeglarzy.

 

Inne imiona, takie jak Uriel, Raguel, Adimis, Tofoas, Sabaot i Smiel, mają pochodzenie apokryficzne i – chociaż pojawiały się także w niektórych tekstach patrystycznych – to jednak Kościół, już od wczesnego Średniowiecza, wyraźnie sprzeciwiał się przywoływania tych imion (synod rzymski w 745r. oraz synod w Akwizgranie w 789 r.), radykalnie przeciwstawiają się przywoływaniu jakichkolwiek rzekomych imion archaniołów poza trzema znanymi z Biblii, zwracając uwagę, że w grę wchodzić mogą imiona aniołów upadłych. Dotyczy to w szczególności imienia Uriela, którego kult (jako najbardziej rozpowszechniony) objęty zostaje karą ekskomuniki (postanowienia synodu w Akwizgranie potwierdza w tej kwestii nauczanie późniejszego Soboru Konstantynopolitańskiego z 869/870 r.).

                              Opr. Katarzyna Kucharska

 


Bibliografia

Buxakowski J., Stwórca i stworzenie, Pelplin 1998.

Granat W., Bóg Stwórca, t II (Aniołowie – Człowiek), Lublin 1961.

Gilson E, Tomizm, tłum. J. Rybałta, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 2003.

Jan XXIII, Homilia wygłoszona 29 listopada 1960 r., w: Jan Paweł II, O aniołach i szatanie, Kraków 2009.

Jan XXIII, Katecheza wygłoszona na audiencji generalnej 30 września 1959 r., w: M. Lorient, Anielskość. Aniołowie a Kościół, Gdańsk 2006.

Jan Paweł II, Homilia wygłoszona w sanktuarium na górze Gargano 24 maja 1987r., w: Jan Paweł II, O aniołach i szatanie, Kraków 2009.

Jan Paweł II, Katecheza wygłoszona 6 sierpnia 1986r., w: Jan Paweł II : Wierzę w Boga Ojca Stworzyciela, Watykan 1987.

Jan Paweł II, Katecheza wygłoszona 9 lipca 1986r., w: Jan Paweł II : Wierzę w Boga Ojca Stworzyciela, Watykan 1987.

Jan Paweł II, Katecheza wygłoszona w czasie środowych audiencji ogólnych w Rzymie 23.07.1986, w: Jan Paweł II, Wierzę w Boga Ojca Stworzyciela, Watykan 1987.

Kondora P.L. Siostra Łucja mówi o Fatimie, Fatima1980.

Rojek M., Angelologia i demonologia, Przemyśl 1999.

Copyright©2010-2016 Zgromadzenie Sióstr od Aniołów.
Strona stworzona dzięki Drupal