03 XII 2020 - „Niech przykazań Twoich uczą Jakuba, a Izraela Twojego Prawa” (Pwt 33,10)

Obok składania ofiar i troski o sanktuarium ważnym obowiązkiem kapłana było nauczanie wiernych. Kapłan miał być sługą i pośrednikiem Bożego słowa, miał być „ustami Pana”, wyjaśniać Torę i jej wymagania. Było to bardzo ważne, ponieważ Prawo dane Izraelowi przez Boga, było jednym z głównych źródeł tożsamości Ludu Bożego, ono odróżniało Izraela od innych narodów. U kapłanów szukano także rady, przewodnictwa i wsparcia w konkretnych życiowych sytuacjach.

W Księdze Malachiasza czytamy: „Wargi kapłana bowiem powinny strzec wiedzy, a wtedy pouczenia będą szukali u niego, bo jest on wysłannikiem Pana Zastępów” (Ml 2,7). Gdy przeczytamy ten werset w Biblii Hebrajskiej dowiemy się, że kapłan jest malak Jahwe, czyli dosłownie „aniołem Pana”. Aniołowie ukazani w Biblii, przychodzą do człowieka z konkretnym słowem od Boga, są tymi, którzy przekazują Bożą wolę. Porównanie kapłana do anioła Pana pokazuje jak ważna była kapłańska posługa słowa. Była ona tak ważna, że gdy kapłani zaniedbywali tę posługę, Bóg napominał ich przez proroków: „Przeciw Tobie, kapłanie, skargę wnoszę. (…) Naród mój ginie z powodu braku nauki; ponieważ i ty odrzuciłeś wiedzę, Ja cię odrzucę od mego kapłaństwa.” (Oz 4,4-6). To są bardzo mocne słowa. Gdy kapłan zaniedbuje swoją misję, Izrael ginie. Ginie, ponieważ nie ma kontaktu ze słowem Boga, które jest światłem i życiem.